نامه ای به بهار

دنیای عجیبی است

من هر روز زبانم بند میآید از اینکه بگویم تو چقدر زود بزرگتر می شوی 

و تو هر روز واژه های تازه تری میآموزی تا هر آنچه که قند در دلم آب میکند به زبان بیاوری

شیرین زبانٍ من !

دنیای وارونه ای ست

تو برای آموختن زندگی بزرگ و بزرگتر میشوی و من

و من برای ساختن لحظه های شاد تو به اندازه ی دنیای تو کوچک می شوم

مثل بازیچه هایت

مثل تخیلات شیرین و بی مثالت ...

 که غرقم میکند در لذت داشتن تو و باتو لحظات را سپری کردن...

که حتی گاهی بر گذر اینگونه پر سرعت زمان افسوس میخورم و حسی که مدام مرا هشدار می دهد : نکند امروز را از دست بدهم...

و دلم برای روزهایی که همه در کنار تو گذشت تنگ است و برای روزهای نیامده اش تنگ تر ...

 عزیزکم

تو را نه صدها بار نه هزاران بار نه میلیون ها بار 

تو را حتی اگر بی نهایت هم دوست بدارم کم است

که تو دنیای مرا به سمت شگفت انگیزترین دنیای موجود وشادی های ناب کودکانه ات سرازیر کردی

دنیای که هیچ گاه آن را با پیش از آن عوض نخواهم کرد

و به خاطر آن تا ابد از تو و مهرخالص و کودکانه ات ممنونم.

عاشق همیشگی تو :‌ مادرت